ลีลาวดี กมลานุสรณ์
ภาพนี้เราต้องการสื่อถึงยุคปัจจุบันชองเด็กรุ่นนี้ที่มันจะทำงานอยู่ในห้องตลอดเวลาไม่ว่าจะสายไหนก็ตาม เราจะแบ่งความหมายที่สื่อในภาพนี้เป็นข้อๆ -ตัวละครหญิงที่กำลังวาดรูป เธอจะไม่แสดงสีหน้าและแววตาทำให้เรามองเห็นภายนอกว่า เธอยังปกติไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ แต่จะสังเกตเห็นว่ามีถุงน้ำเกลือและแผ่นแปะหลัง อยู่ซึ่งต้องนี้เราเอาคำพูดของศาสตราจารย์ ศิลป พีระศรี กล่าวไว้ว่า "ชีวิตสั้น ศิลปะยืนยาว" ซึ่งตัวละครนี้กำลังป่วยแต่ก็ยังคงสร้างงานศิลปะอย่างไม่รู้จบ -ภาพที่ตัวละครเรากำลังวาดคือภาพผู้หญิงสาวเปือยที่ใส่หน้ากากอนามัยกับน้ำตาที่ไหลออกมาเล็กน้อยตรงนี้เราจะสื่อถึงว่าถึงแม้จะมีหน้ากากแต่ก็ไม่ได้สามารถป้องกันสิ่งที่เกิด ขึ้นได้ในปัจจุบัน -โปสเตอร์ด้านหลังที่แปะกำแพงเราพยายามไม่ใช้ในการแรเงาให้ดูมืด แต่เราจะใส่คำพูดในใจและบางสิ่งที่ต้องการเรียกร้องแทนความรู้สึกผ่านสีหน้าตัวละคร -ส่วนหน้าต่างเราปล่อยไว้โล่งขาว สื่อถึงอิสระที่อยู่ภายนอกกำลังเรียกเราให้ไปแต่งเติมในการชีวิตมากขึ้น
ศิลปะทำให้เราเห็นมุมมองตัวเราในอีกด้านนึงผ่านผลงานเรา ถ้าเราไม่รักในศิลปะ ศิลปะก็ไม่มีทางรักเรา